uit eigen vermogen

Doelen:

De stichting heeft ten doel het financieel ondersteunen van projecten die voldoen aan de volgende voorwaarden:

• het project bevordert de toegepaste metafysica;

• besluitvorming binnen het project vindt plaats op de basis van unanimiteit in

  besluitvorming, zoals beschreven in het beleidsplan.

De stichting heeft niet ten doel het maken van winst.

De stichting tracht haar doel onder meer te bereiken door het innen en beheren van schenkingen en erfenissen. Haar vermogen kan worden gevormd door:

• het tot verwezenlijking van het doel van de stichting bestemd vermogen;

• subsidies en andere bijdragen;

• schenkingen, erfrechtelijke verkrijgingen;

• alle andere verkrijgingen en baten.

Visie: De metafysische levenswetenschap

Wanneer we als mens vanaf de maan naar de aarde kijken, dan zien we een inmiddels vertrouwd beeld; een kleurige bol omgeven door een donker heelal.

Nog niet zo lang geleden konden we ons op die manier geen beeld van de aarde vormen. De mensheid geloofde tot voor kort dat de aarde een platte schijf was onder een overkoepelend hemeldak, waar de goden woonden. Alle verschijnselen werden zowel in godsdienst en wetenschap vanuit die overtuiging verklaard en uitgelegd. Andere inzichten daarover werden als godslastering gezien en als bedreiging van de status-quo ervaren. Dat waren angstige tijden, want de heersende overtuiging was dat je van de rand van de aarde kon vallen als je daar in de buurt kwam en dan was je voor de eeuwigheid verdoemd.

Gelukkig weten we nu beter. Door onze technische ontwikkelingen op gebieden van onder andere ruimteonderzoek en communicatie kunnen we als mensheid collectief zien dat de aarde niet plat, maar rond is. We hebben het aardoppervlak verkend en in kaart gebracht. Met één druk op de knop kunnen we ons via internet op een ander werelddeel wanen. We hebben microscopen ontwikkeld, waarmee we de allerkleinste deeltjes kunnen waarnemen. We hebben telescopen en raketten gebouwd om met gevaar voor eigen leven het heelal te verkennen. Reizen naar Mars is geen sciencefiction meer. We gaan ervan uit dat de materie waaruit wijzelf en de planeten zijn opgebouwd nauwelijks nog geheimen voor ons heeft.

Als mensheid zijn we voortdurend op zoek naar kennis over onszelf en onze leefwereld, om ons bestaan als menselijke soort te onderzoeken, begrijpen en in een zo groot mogelijke harmonie in stand te houden.

Het lijkt erop dat door voortschrijdend natuurwetenschappelijk onderzoek en de daaruit voortkomende technische mogelijkheden de controle op het voortbestaan van de mensheid toeneemt. Op hetzelfde moment groeit ook de kennis over de kwetsbaarheid van dit mondiale systeem en haar afhankelijkheid van individuele, nationale en economische belangen.

De wereld met al haar rijkdommen en mogelijkheden ligt aan onze voeten en toch worden we niet gelukkiger. Depressiviteit dreigt mondiaal volksziekte nummer één te worden. Als enige soort en voor het eerst in de menselijke geschiedenis zijn we in staat de, voor het voortbestaan noodzakelijke, harmonie voor altijd te verstoren en de aarde met alles wat daarop leeft te vernietigen.

Kijkend vanaf de maan vanuit een groter overzicht lijkt de zo vertrouwde aarde een kwetsbare met vernietiging bedreigde planeet. Individueel en collectief is de dringende vraag: Is dat zo? Leven we (weer) op de rand van de afgrond en zo ja, zijn we als mensheid in staat met de nu bekende mogelijkheden het noodzakelijke evenwicht in stand te houden? Zijn er mogelijk nog andere krachten werkzaam en zo ja, kunnen we daar bewust aan bijdragen?

De antwoorden op deze vragen over een toekomstige, gelukkige en duurzame ontwikkeling blijken vanuit het grotere overzicht vanaf de maan niet te vinden.

Een metafysische benadering

Voor werkelijke vernieuwing richten we onze blik op een andere groep wetenschappelijke onderzoekers. Deze onderzoekers hebben zich door de eeuwen heen niet beziggehouden met het onderzoeken van de fysica, maar hebben de aandacht gericht op de innerlijke waarneming en onderzoeken zo de metafysica. Sceptici onder ons zullen nu wellicht afhaken en hier niet verder lezen.

We mogen ons echter realiseren dat de geschiedenis van de mensheid laat zien dat werkelijke vernieuwing altijd tot stand kwam door diegenen die de moed hadden om bestaande vooronderstellingen ter discussie te stellen en te onderzoeken. Nu nog steeds bouwen we voort op de moed van de avonturiers uit het verleden die bewust het risico hebben gelopen om van de rand van de aarde te vallen en zo ontdekten dat de aarde rond is. Vanuit de kennis en het zicht dat we nu hebben kunnen we meewarig glimlachen over zoveel onwetendheid. Laten we echter de moed van onze voorouders respecteren met hetzelfde respect dat we van onze nazaten mogen verwachten.

Zoals we uit de geschiedenis kunnen leren verklaart en definieert de mens zijn omgeving vanuit wat hij waarneemt. Onze voorouders zagen een horizon en konden niet anders dan, trouw aan hun waarneming, concluderen dat de aarde daar ophield. Hun waarneming werd door de beschikbare middelen en mogelijkheden van dat moment bepaald en beperkt. Slechts enkelingen konden hun leergierigheid niet bedwingen en waagden het om verder te kijken. Door die leergierigheid hebben we ons zicht en onze kennis kunnen vergroten.

Net zoals onze voorouders weten ook wij niet beter dan dat wat we waarnemen de waarheid is. Tegelijkertijd weet ieder mens dat de beleving van een gebeurtenis individueel compleet verschillend kan zijn. Afhankelijk van ervaringen uit het individuele en collectieve verleden wordt onze waarneming individueel verschillend gekleurd. Het proces, waarbij we ons onder invloed van externe prikkels leren aanpassen aan de omgeving en mede daardoor een unieke identiteit opbouwen, noemen we conditionering.

Conditionering

Wanneer we worden geboren is onze waarneming ongeconditioneerd en volkomen open en onbevangen. We reageren integer [1] op alle lichamelijke en emotionele voeding die wordt aangeboden.

Het zijn echter niet alleen positieve ervaringen, die ons vormen. Vanaf het eerste begin zullen we naast liefde ook onwetendheid ontmoeten in de aandacht die ons wordt gegeven. Noodgedwongen passen we ons aan en raken het contact met onze zuivere kern kwijt, maar gelukkig nooit helemaal. De herinnering blijft bewaard in een onbestemd verlangen naar meer liefde en een groter geluk. In een volgende levensfase zal dat verlangen de drijfveer blijken te zijn tot verder zelfonderzoek.

Door de conditionering bouwen we een unieke, eigen persoonlijkheid op, die bestaat uit een geheel van met elkaar samenhangende emoties, aangeleerde patronen en overtuigingen. Rationele, lichamelijke en emotionele herinneringen helpen bij het tot stand komen van die identiteit en dragen zorg voor de stabiliteit ervan.

Dat wat we voor waar aannemen wordt dus voor een groot deel bepaald door wat we geleerd hebben over onszelf en dat wat collectief als waar wordt aangenomen. We noemen dat het geconditioneerde punt van waarneming. Die fixatie is nodig om te kunnen overleven en biedt bescherming, veiligheid en houvast, of we deze nu als positief of negatief ervaren.

De meeste geloofsuitingen en het meeste wetenschappelijke onderzoek vinden plaats binnen dit collectieve gedachtegoed.

Ontwaken

Door middel van het trainen van de innerlijke waarneming, aan de hand van het verlangen naar groter geluk en de eigen vervolmaking blijkt de individuele mens in staat zich los te maken van het geconditioneerde punt van waaruit hij waarneemt. Dit punt kan verschoven worden naar een bewustzijnsgebied buiten tijd en ruimte en daardoor komen ongekende menselijke mogelijkheden tot ontwikkeling. Dit buitentijdelijke en buitenruimtelijke bewustzijn kunnen we het hogerbewustzijn noemen. Deze aandachtslaag kenmerkt zich door onvoorwaardelijke liefde, gelijkwaardigheid, integriteit en zuivere communicatie vanuit de eenheid van geest.

De doorgang vinden naar het hogerbewustzijn, is als een wakker worden uit de droom van het dagelijks leven en noemen we verlichting. Het heeft op de eerste plaats voor het individu onvoorstelbaar grote gevolgen voor hoe hij de wereld en zichzelf begrijpt.

Voor de verlichte mens wordt een eerder buiten de bewuste waarneming vallende, immateriële, emotioneel positief geladen structuur waarneembaar, de onvoorwaardelijke liefde en eenheid van geest van het hogerbewustzijn. De hele schepping wordt door deze levende geestelijke structuur emotioneel en fysiek gevoed en in stand gehouden. Met behulp van de beste microscoop of grootste telescoop niet waarneembaar, omdat deze emotioneel geladen energie slechts met de innerlijke zintuigen waargenomen kan worden.

Elk levend wezen maakt, doorgaans onbewust, deel uit van deze buiten tijd en ruimte bestaande geestelijke eenheid. Elk levend wezen heeft daarbinnen ook een eigen ‘kleur’ en ‘ritme’, een eigen ‘grondtoon’, en zoekt steeds naar een voor het overleven noodzakelijke balans. Dat geldt voor planten, dieren, mensen, maar ook voor ons ecosysteem als geheel.

Een van de wonderbaarlijke vermogens die de verlichte mens is gegeven, stelt hem in staat zich open te stellen voor deze ‘grondtoon’, daarin mee te gaan en de benodigde balans positief te beïnvloeden. Dat is een creatief proces waar hij bewust deel van uitmaakt.

Wanneer we onszelf dus de vraag stellen of er andere, dan de ons bekende, krachten zorg dragen voor het overleven van de menselijke soort en het behoud van de aarde, dan is het antwoord daarop een volmondig “ja”.

Kunnen we daar als mensheid bewust aan bijdragen? Ook deze vraag kunnen we volmondig met “ja” beantwoorden.

Toepassing

De antwoorden die we zoeken worden gevonden door zelfonderzoek en het trainen van de innerlijke zintuigen. Deze inzichten zijn al duizenden jaren steeds weer (her)ontdekt door de geestelijke groei van enkelingen. Hun ontdekkingen werden soms verguisd en soms aanbeden, afhankelijk van de tijdsgeest van dat moment.

De komende eeuwen zal een toenemend aantal mensen leren om het punt van waarneming te verschuiven voorbij de grens van tijd en ruimte. Uit het contact met het hogerbewustzijn komen vernieuwende metafysische inzichten voort. Deze mogen op alle gebieden van wetenschap en samenleving in het collectieve gedachtegoed worden opgenomen.

Dat heeft gevolgen voor onze manier van leven en onze visie op alle levensgebieden, zoals bijvoorbeeld de (geestelijke) gezondheidszorg, onderwijs en duurzame ontwikkeling.

Als enige soort heeft de mens de mogelijkheid gekregen tot het maken van een zelfbewuste keuze. Onbewust laten we ons echter vaak bepalen door negatieve en belemmerende overtuigingen. Omdat alles wat aandacht krijgt groeit [2] , groeit daardoor juist datgene waar we bang voor zijn en willen voorkomen.

Door het zelfbewustzijn waar we over beschikken kunnen we onze gedachten, emoties en ons handelen, laten leiden door dat wat we als liefdevol en volmaakt ervaren. Zo geven we richting aan onze individuele en collectieve ontwikkeling. We laten het geconditioneerde punt van waaruit we waarnemen los, zonder het kwijt te raken, en vinden een nieuw houvast in een nieuwe persoonlijkheid. De nieuwe persoonlijkheid staat stevig met twee benen in het dagelijks leven en maakt tegelijkertijd zelfbewust deel uit van het geestelijk volmaakte hogerbewustzijn, wordt daardoor gevoed en geleid. De onvoorwaardelijke liefde en vernieuwende kennis krijgen via de aldus volgroeide mens toegang in het leven van alledag.

We kunnen elkaar stimuleren om te leven in vertrouwen, te handelen vanuit gelijkwaardigheid en integriteit, met liefde voor onszelf, elkaar en de ontroerende schoonheid en creativiteit van de schepping waar we deel van uitmaken.

Door onze ervaringen leren we te vertrouwen op de hulp vanuit de levengevende en volmaakte structuur van het hogerbewustzijn met als gevolg meer liefde voor het individu, groter geluk en vernieuwende antwoorden op maatschappelijke vragen. Dit heeft verschuivingen binnen onze samenleving en het collectieve gedachtegoed tot gevolg, die bijdragen aan de positieve kant van een nieuwe balans.

Om projecten, die de uitgangspunten en methodiek van de toegepaste metafysica verspreiden, financieel mogelijk te maken is de STICHTING TER BEVORDERING VAN DE TOEGEPASTE METAFYSICA opgericht.

Gebaseerd op het artikel ‘Een brief aan de aarde’, september 2011 door Marlène Driessen.

Verder lezen:

De Lesbrieven, Nel van Beek, ISBN: 978-90-821679-0-0

Oefenboek, Marlène Driessen, ISBN: 978-90-822961-1-2

[1] Integer wordt hier gebruikt in de betekenis van ‘ongeschonden’. Een pasgeborene is volkomen reactief, het volgend vermogen is ongeschonden. Ons lichaam behoudt dit ongeschonden, volgende vermogen.

[2] 'Alles wat aandacht krijgt, groeit’, Aristoteles

STICHTING TER BEVORDERING VAN DE TOEGEPASTE METAFYSICA